Araştırmada, Avrupa Uzay Ajansının CHEOPS Teleskobu'nun verileri kullanıldı.
Ötegezegenin çapının Dünya'dan yaklaşık 4,7 kat büyük olduğu ve yıldızının çevresinde, Merkür'ün Güneş'e mesafesinden daha yakın bir yörüngede döndüğü, gezegenin sadece bir yüzeyinin yıldızına bakması nedeniyle bir tarafında sürekli gündüz diğer tarafında ise sürekli gece yaşandığı belirtildi.
LTT9779b'nin titanyum ve silikatlardan oluşan metalik bulutlarla çevrili olduğunun düşünüldüğü ve bu sebeple gelen ışığın yaklaşık yüzde 80'ini yansıttığı, bunun da ötegezegeni evrenin "en yansıtıcı doğal nesnesi" yaptığı kaydedildi.
Karşılaştırma açısından, Dünya'dan görülebilen gökyüzündeki en parlak nesne olan Venüs'ün, gelen ışığın yaklaşık yüzde 75'ini, Dünya'nın ise yaklaşık yüzde 30'unu yansıttığı belirtildi.
LTT9779b'nin yüzeyinin, yıldızından gelen yoğun radyasyon nedeniyle erimiş lavdan bile daha yüksek olan 1800 derece sıcaklıkta olduğu ifade edildi.
Araştırmanın yazarlarından Prof. Dr. James Jenkins, "LTT9779b uzaydaki dev bir ayna. Gezegendeki bulutların damlacıklar halinde yoğunlaşabileceğini ve atmosferin bazı bölgelerine titanyum yağmuru yağabileceğini düşünüyoruz." açıklamasını yaptı.
Fransa'daki Côte d'Azur Gözlemevi'nden astronom Prof. Dr. Vivien Parmentier, LTT9779b'nin yıldızına bu kadar yakın olmasına rağmen bir atmosferi olduğu düşünüldüğünde "var olmaması gereken bir gezegen" olduğunu belirterek "Süper yansıtıcı bulut örtüsü muhtemelen gezegenin çok fazla ısınmasını ve atmosferinin yok olmasını önlüyor." dedi.
Parmentier, atmosferlerini tutacak kadar büyük olan bu sıcaklıktaki diğer tüm gezegenlerde sıcaklık yüzünden bulut görülmediğini ve bu nedenle kömür gibi karanlık olduklarını, LTT9779b'nin bu açıdan da benzersiz bir örnek olduğunu sözlerine ekledi.
Araştırma, Astronomy and Astrophysics dergisinde yayımlandı.
