Yıllardır birlikte yaşıyoruz bu topraklarda.
Hep birlikte bir anlam ifade ediyoruz.
Biz bir bütünüz.
Kavgalar gürültüler,
Siyaset geldi geçti.
Seçilenler göreve başladı.
Deniz gitti kumu kaldı.
Geriye aynı şehirde,
Aynı arkadaşlarınızla siz kaldınız.
Sadece kendiniz,
Kendinizle kaldınız…
Çalışmadan, yorulmadan, üretmeden,
Kısacık ömrünüzde ikbal için,
Eşinizi dostunuzu en yakın arkadaşlarınızı kırdınız.
Sezen’in şarkısıdır,
Değer mi hiç…
Rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu,
“ Bir saniyesine bile hükmedemediğiniz bir dünya için bu kadar fırıldak olmaya gerek yok.” Der.
Bu topraklarda birbirini suçlayan insanların büyük harfle konuşmalarından,
Basındaki “Baba Tahir” kılıklılardan,
Bu gün ak dediklerine yarın kara diyenlerden,
Üç kuruş kazanmak için memleketi kötüleyen,
Sosyal medyanın a sosyal tık tıkçılarından
Yorulduk.
Biz bıktık.
Ve dahi, herkes bıktı.
Bu toprağın Çelebi ruhlu insanı bunu hak etmedi.
Kayıkçı kavgalarınızı siyasete, yayın organlarına, sosyal medyaya yansıttınız.
Değmezdi.
Değmedi de…
Her dönem rüzgarsız havada dönen fırıldağın mutlaka bir üfleyeni vardı.
Alıştık…
Sokaklar yürümeyle aşınmazdı.
Biz bu filmi,
Netekim paşa “ Yönetime el koymadan” çok önce seyrettik.
Genç fidanlar, seksen dönemi öncesi ağır bedeller ödedi.
Sizin,
Hindi gibi tüylerinizi açıp,
Küçük cüssenizi büyük göstermenize gerek yoktu.
Avuç içi kadar şehirde herkes birbirini tanıyordu.
Üç göbek öncesi herkes akrabaydı.
Geldi geçti.
Siz eşinizle dostunuzla,
Aynı sokakta,
Aynı mahallede,
Aynı şehirde
Dımdızlak kaldınız.
Halet-i ruhiyeniz bozuldu.
Yoruldunuz…
Değmedi…
Artık durun.
Kimseyi kırmayın…
Titreyin ve kendinize gelin.
Ahir ömrünüzde bir kez bile olsa,
Kendinizi dinleyin.
Kim olursanız olun,
Etiketiniz,
Ünvanlarınız,
Kasalarınız,
Paralarınız pullarınız,
Siyasi ve ticari kimliğiniz,
Sizinle birlikte mezara giremiyor.
Telaşlanmayın.
Siz hüvelbaki olunca,
Çocuklarınız,
Damatlarınız ertesi gün,
Banka hesaplarınızı kontrol edecek,
Mirasçılık belgesi için adliyeye koşacak.
Siz,
“Er kişi niyetine” gideceksiniz.
Er kişi niyetine…
