İngiltere merkezli geniş kapsamlı bir araştırma, çocukluk döneminde yaşanan sözel istismarın, bireylerin ruh sağlığı üzerinde fiziksel istismar kadar kalıcı etkiler bıraktığını ortaya koydu. Mirror’da yer alan habere göre, 20 bin 687 yetişkinin katıldığı araştırma, çocuk istismarının uzun vadeli etkilerine odaklandı.
1950’li yıllardan itibaren doğan bireyleri kapsayan yedi farklı çalışmanın verilerinin birleştirildiği araştırma, her üç çocuktan birinin büyürken sözel istismara uğradığını gösterdi. Aynı veriler, her altı çocuktan birinin fiziksel şiddete maruz kaldığını ortaya koydu.
Araştırmanın başyazarı Liverpool John Moores Üniversitesinden Prof. Mark Bellis, “Çocukluk döneminde yaşanan sözel istismarın, en az fiziksel şiddet kadar ciddi psikolojik etkiler oluşturabildiği bilimsel olarak kanıtlandı” açıklamasında bulundu.
Sözel istismar, ruh sağlığı üzerinde daha etkili
Verilere göre, çocukken fiziksel istismara uğrayan bireylerin yetişkinlikte düşük ruh sağlığına sahip olma riski yüzde 52 oranında artıyor. Bu oran, sadece sözel istismara maruz kalan bireylerde yüzde 64’e yükseliyor. Hem fiziksel hem sözel istismara maruz kalan bireylerin düşük ruh sağlığına sahip olma ihtimali ise yüzde 115 daha fazla.
Araştırmanın yayımlandığı BMJ Open dergisine göre, fiziksel istismar vakalarında zamanla düşüş gözlemlense de, artan sözel istismar vakaları bu olumlu gelişmeyi tehdit edebilecek düzeye ulaştı.
Uzmanlar uyarıyor: Sözlerin etkisi kalıcı olabilir
Çocuk istismarıyla mücadele eden “Words Matter” adlı sivil toplum kuruluşunun kurucusu Jessica Bondy, “Pek çok yetişkin, çocuklara yönelik kullandıkları ifadelerin olumsuz etkilerinin farkında değil” değerlendirmesinde bulundu.
Uzman pedagoglar, aşağıdaki davranışların duygusal istismar kapsamına girdiğini belirtiyor:
- Çocuğa bağırmak, tehdit etmek veya hakaret etmek
- Onu küçük düşürmek ya da alay konusu yapmak
- İncitme amacı taşıyan alaycı bir dil kullanmak
Araştırmacılar, sözel istismarın yalnızca çocukluk döneminde değil, yetişkinlikteki zihinsel ve duygusal sağlık üzerinde de belirleyici olduğunu vurguluyor. Bu nedenle hem ebeveynler hem de bakıcılar için bilinçlendirme çalışmaları öneriliyor.
