ŞOFÖRLER DÜNYASINDAN BİR YILDIZ DAHA KAYDI

Şoförler de rütbelerine göre anılırlar. Örneğin; cumhurbaşkanı, genelkurmay başkanı, bakanlar, genel müdürler, daire başkanları, valiler, kaymakamlar, milletvekilleri, büyükelçiler, çeşitli makam sahiplerinin birkaç şoförü vardır. Her şoförlük yapanın gönlünde her zaman bir devlet büyüğünün aracını kullanma arzusu yatar. Askerden gelenlerin en havalıları komutan şoförleridir. Anlatırlar da anlatırlar. Benim de yıllar içinde şoför dostlarım olmuştur. Bir kısmıyla hala haberleşiyoruz. Bazıları vefat ettiler. Tıpkı öğrencim İbrahim Karacan gibi. Bazıları hastadır; sevgili Hacı Metin gibi… Bazıları hala aktiftir Ziya Şevke gibi… Şoförler de aralarında kullandıkları araçlara göre isimlendirilirler.

Örneğin; bunlar, tır, otobüs, kamyon, minibüs, kamyonet, jeep (halkın dilinde cip), makam, yarış arabası, kuruluş, müessese, ambulans, cenaze aracı, itfaiye arazözü, askeri araç, MTSK usta öğreticisi-direksiyon hocası, taksi şoförü olup her an bizlerle beraber, iç içedirler. Bugün bile hala öyle aileler var ki bir yerden bir yere gidecekleri taksi şoförlerini yıllar içinde hiç değiştirmemişlerdir. Çünkü bu taksi şoförleri zaman içinde adeta ailelerin bireyleri haline gelmişlerdir. Her aile o şoförlere ırz ve namuslarını teslim ederler de gözleri arkalarında kalmaz. Bu aslında bir güven meselesidir. Ben bile bazı şoför dostlarımı çağırdığımda gelmişler, eşimi, çocuklarımı, torunlarımı alıp bir yerden bir yere götürüp getirmişlerdir. Gözüm asla arkada kalmamıştır. Merhum babam avukatlık yaparken Tavşanlı’da sevdiği, güvendiği, inandığı özellikle jeep şoförlerini seçerdi. Babamın avukatlık yaptığı yıllarda taksi bir elin beş parmağı kadar olduğu için jeepler revaçtaydı. Örneğin merhum Polat Onat, Ali Demir, Hakkı Dönmez babamın gözüne giren şoförler olmuşlardır. Merhum babam onların, onlar da merhum babamın huyunu suyunu iyi bilirlerdi. Ben genelde evime yakın durakları seçmişimdir. Hangi durak bana yakınsa taksiyi o duraktan çağırırdım. Yeni Mahalle, Akseven Sokak yakınlarında Eda Taksi, ilk tercihim olmuştur. Sonra İstiklal İlköğretim yanındaki Zümrüt Taksi hep tercih ettiğim 2.taksi durağıdır. Yıllar içinde birçok taksi şoförüyle bir yerden bir diğer yere gittik geldik. Kulakları çınlasın Bünyamin Ekiz, Halil Şengün, Ziya Şevke, Nurettin Yılmaz, Mustafa Ekiz, Ahmet Oruç, Sedat Arıca ile hep beraber olmuşuzdur.

Tavşanlı’dan ne zaman bir mesaj gelse telefonumu hep heyecanla açarım. Gelen mesaj genelde üzücüdür, keyif kaçıracak niteliktedir. Son telefon konuşmalarımdan birisini sevgili dostum İhsan Tandoğan (Taktak Hoca) ile yaparken bana: “Duydun mu” der demez zaten hayırlı bir haber olmadığını çoktan anlamıştım. Kim veya kimlerdi? Çok sevdiğim, duayen şoförlerimizden, yılların Mustafa Ekiz’ini yitirdiğimizi söylüyordu. “Hüküm Allah’ın” demekten başka bir şey söyleyemezdim. Rabbim sevgili dostumu davet etmiş. O da bizleri terk edip bu fani dünyadan göç etmiş. Birden gerilere gittim. Çok gerilere… Mustafa Ekiz ile çok güzel kısa fakat hoş anlarımız olmuştu. Onunla bir yere giderken sohbet de ederdik. Eve gidip gelirken en azından selamlaşırdık. Bazen durakta beraber çay içerdik. Oğlu Bünyamin de babasıyla sohbet ederken bizlere soluk aldırır, çağırılan yere babasının yerine o giderdi.

Bazen Halil Şengün’ün de bize katıldığı olurdu. Olurduk üç kişi. Bugün Tavşanlı’da birçok durak var. Bu duraklarda genelde artık eskiler değil genç şoförler var. Eskilerden zaten kaçı kaldı ki? Ben yenileri pek tanımıyorum. Ama eskileri iyi tanırım. Şunu iyi biliyorum; Tavşanlı’dan en az on kişi mutlaka, Yaşar Arıca, Ziya Ekiz, Hakkı Dönmez Ahmet Oruç, Halil Şengün, Celal Boyacı, Ali Uçar, Tireli Süleyman, Sıpa Ahmet, Hasan Özdereli, Kel Kamil, Ali Evden, Çilli H. Hüseyin, Murat, Celalettin, Yılmaz, Osman, Hüseyin Oruç, Salih Şengün, Eda, Sedat Arıca, Ziya Şevke, Remzi Tülek, Refi İnal, babası Fethi İnal, Trenci Moymullu Muzaffer Sarı, Mustafa Oruç, Keklik Hüseyin, Şeker Ahmet, Murat Dalyan, İ. Ziya Yılmaz, Ali Evlek, Nurettin Yılmaz, M. Ali Karabıyık, Dümbek Abdullah ile bir yerlere gidip gelmiştir. Tavşanlı’da jeep (cip) kullanan birçok şoför zaman içinde hep taksi şoförü olmuşlardır. Onun için jeep şoförleri taksi şoförü olarak da anılırlar.

Gerek GLİ Müessesesi (işletme) gerek termik santralinin makam şoförleri de vardı. Hepsi de birbirinden deneyimli, efendi, güzel insanlardı. Örneğin Mehmet Ecevit, Mustafa Ünal, Osman Aydın, Mesut Eşen, Mehmet Türegün, İnegöllü Sabri, Kadir Göktürk bunlardandır.

Her şoförün birçok hikâyesi vardır. Tıpkı ‘Bin bir Gece Masalları’ gibidirler. Şapçılı Hoca rahmetliyle minibüsle Kütahya’ya gidip gelenler yolculuğun nasıl bittiğinin farkına bile varamazlardı. Çünkü muhabbetli biriydi. Anlattıklarını dinleyenler yolculuklarının sonlandığını görünce: “Amanınnn” derlerdi. Şoför kardeşlerimizin çoğu bugün aramızda değiller. Onlar sayesinde nerelere gidip gelmedik ki?

Merhum arkadaşım, dostum Mustafa Ekiz, vasiyeti üzerine yıllar önce vefat eden merhum babasının mezarına defnedilmiş. Geride iki kızı (Leyla ve Hatice ) ve de oğlu Bünyamin’i bırakıp gitti. Zaten eşini bir süre önce kaybetmişti. Ekiz Mustafa artık gönüllerde yaşamayı sürdürecektir. Tavşanlılı vefalı insanlar diyarıdır. Mustafa Ekiz’i de asla ve asla unutmayacaktır. Bu vesileyle Tavşanlılı tüm şoför kardeşlerimden ebediyete intikal edenlere Allah’tan rahmet, hastalara acil şifalar ve hayatta olanlara da Çenter Ziya gibi sağlıklı ömürler diliyorum. Sevgili kardeşim Mustafa Ekiz’e sıcağı sıcağına bir Yasin hediye ettim. Mekânı Cennet olsun. Sevgili Bünyamin artık merhum babasının vekili olarak görevini sürdürecektir. Mekanın cennet olsun Ekiz Mustafa.