İçten yanmalı motorlu araçların yerini hızla alan elektrikli otomobiller, çevreci olmaları ve artan menzilleriyle otomotiv sektöründe büyük bir değişim başlattı. Birçok hükümet içten yanmalı motorlu araçlara yönelik yasaklar getirirken, kullanıcılar ve üreticiler elektrikli otomobillere geçiş yapmaya hızla başladı.
Ancak elektrikli otomobillerin hızlı gelişimi, yeni bir sorunu da beraberinde getirdi: EV çöpleri. İlk elektrikli otomobiller, kısa menzilleri ve uzun şarj süreleri nedeniyle pek tercih edilmiyordu.
Ancak teknoloji hızla ilerleyerek enerji depolama ve şarj sürelerini kısalttı ve elektrikli araçların menzillerini önemli ölçüde artırdı. Ancak, bu hızlı gelişime rağmen ilk modeller, kullanıcıların ve kiralama şirketlerinin tercih listesinde en alt sıralara düştü.
Bu, elektrikli araç filosu kuran şirketler için büyük bir risk oluştururken, bireysel kullanıcılar da araçlarının ikinci el değerleri konusunda endişelenmeye başladı.
Henüz çok genç olan kısa menzilli elektrikli araçlar, sıfır görünümleriyle çöplüklerde yer almaya başladı. Özellikle Çin'de, devlet destekli elektrikli araç paylaşımının patlamasının ardından terk edilen araçlarla dolu elektrikli araç mezarları oluştu. Çin'deki teşviklerin kesilmesiyle birçok paylaşım şirketi battı ve binlerce kullanılmış elektrikli araç çöplüklere terk edildi.
Benzer bir durum Türkiye'de de yaşandı, örneğin Oyak Renault'un Bursa fabrikasında üretilen ve 2012'de satışa sunulan elektrikli Fluence modelleri, eski nesil elektrikli araçlar gibi hurda sahalarında yer bulabildi.