“PAŞA” 2023’Ü GÖREMEDİ

Evimiz, İzmir’de riskli binalar arasında olduğu için yıkılıyor. Bizim gibi 40 aile çil yavrusu gibi dört bir yana dağıldı. Mülk sahibi Allah bize verdiğini geri aldı. Duamız mülkünden bir en kısa zamanda bize yeniden vermesidir.

Mecburen en az bir buçuk yıl Menderes İlçesi Özdere- Orta Mahalledeki yazlığımızda oturacağız. Sevgili kızım iyi ki bir mütevazı yazlığı almış da kiralık ev peşine düşmedik. Aslında bu yazlıkta bugün itibariyle 8 yıldır oturuyoruz. Ama nasıl? Yazları sadece. Kış gelmeden İzmir Bornova’ya dönüyorduk. Ama yaz-kış artık bu yazlıktayız. Güzel komşularımız var. Tam karşımızda İzmir’in önemli isimlerinden Jinekolog Doktor Ümran Özer yılın bir bölümünde bizlerle beraber oluyor. Hayvansever bir kadın.

Yazımın başlığında sözünü ettiğim “Paşa” da onun 17 yıllık can dostuydu. Kedilerin bu kadar süre yaşadıklarını bilmezdim. Ama “Paşa” büyük bir ihtimamla ayakta kalanlardan. Son zamanlarda sadece kıyma yediğini biliyorum. Bir ara şeker hastasıydı. Hemen hemen her gün boynundan iğne olurdu. Sayın Özer’in sevgili yeğenlerinden Melih Durmazgezer “Paşa”ya yazlığa geldiğinde antrenman yaptırırdı. Hareketsiz kalması önlenirdi. “Paşa” genelde Sayın Özer’in yazlığından dışarıya çıkmazdı. Evin içinde yaşardı. Orta Mahalle 1084 Sokakta ikamet edenlerin tamamı “Paşa”yı iyi tanırdı. Erkek kedi “Paşa” ömrünün son günlerinde sürekli kontrol altındaydı. En küçük bir rahatsızlığında acilen İzmir’e götürülür, kendisini tedavi eden veteriner hekime gösterilirdi. Geçtiğimiz günlerden birindeydi. Yazlığın önündeyiz, Op. Dr. Ümran Hanım’ı görmüştük. Ağlıyordu. Otomobilinden küçücük bir bohça ile inmişti. Öğrendik ki “Paşa” ölmüş. “Paşa”yı gömmek üzere yazlığına getirmiş. Bahçevan İzzet Efendi haberdar edildi. Yazlığın bahçesinde, papaz eriğinin tam altına küçük bir mezar kazıldı. “Paşa” sokak sakinlerinin katıldığı mütevazı bir törenle toprağa verildi. Ben hayvanlara karşı hassas biriyim. Köpeğim “Çavuş” öldüğü gün hane halkından birisi ölmüş gibi büyük bir acı yaşamıştım. Onlar da, yani kediler de, köpekler de Allah’ın bizlere emanetidir. Allah belki Onlarla bizi imtihan etmektedir. Hayvansever insanların Allah katında mutlaka bir yerleri olmalıdır. Ben hayvanlara sevgi gösterenlere karşı saygılıyım. Bu nedenle çocuklarımıza her şeyden önce hayvan sevgisini öğretmemiz gerekiyor. Öte sokakta bir değerli dostum var; Tanfer Çalık Bey’le akşamüstleri köpeğiyle dolaşırken karşılaşırdık. Bana bir gün: “Bülent Bey, ne zaman bu canlarla beraber olmuşsam, hep mutlu olmuşumdur. Onu tanıdıktan sonra birçok insandan uzak kalmayı başardım. İnsanları sevemez oldum. Çünkü benim sadık yârim köpeğimin dili yok söylemez, ağzı var konuşmaz, beni asla üzmez, elektriğimi alır, yorgunluğumu giderir, davranışlarıyla beni her zaman huzura kavuşturur” derdi. O da sevgili köpeğini kaybetti. O günden sonra kendisini bir daha göremedim desem yeridir. Öğrendiğim kadarıyla; bunalıma girmiş. Üzüntüsünü yenememiş.

Biz yıllar yılı hayvanlara bir şekilde zarar vermedik mi? Allah’ın överek yarattığı bu hayvanları balıkları akvaryumlarda, havuzlarda, kuşları, kafeslerde, köpekler ve kedileri evlerimizde, kazlar, ördekler, horozlar, tavuklar, hindileri bahçelerimizde beslemedik mi? Rabbim yarattığı hayvanlara eziyet edenlerin şerrinden hepimizi korusun. Karşı komşum Sibel Hanım 10’nun üzerinde sokak kedisini kısırlaştırdı. Hasta olduklarında ilaçlarını alıyor. Gerekirse en yakın veterinerden yardım istiyor. Helal parasının bir kısmıyla onlara yem alıyor. Onlar mutlu olduğunda o da mutlu oluyor.

Op. Dr. Ümran Özer’in “Paşa”sı 2023’ü göremedi. Ardında tarifsiz acılar bırakıp gitti. Ben Op. Dr. Ümran Hanım’ın ağlamaktan kızaran gözlerini gördüm. Bana bu acıyı kolay kolay unutamayacağını söyledi. Bu yazımı hayvanseverlere ithaf ediyorum. Allah kendilerinden razı olsun. Bu vesileyle sevgili dostum hayvansever Tavşanlılı Necdet Demirat’a da selam ve sevgilerimi gönderiyorum.