ESAT ANIK
Sevgili Nasreddin Hoca’mız!
Bu, sekiz yüz yıl sonra sana arz ettiğimiz özür mektubumuzdur:
– Seni sadece komik bir adam gördüğümüz için,
– Verdiğin mesajları lâyık-ı veçhile alamadığımız için,
– Sözlerini anlayıp uygulamak yerine, gülüp geçtiğimiz için senden özür diliyoruz.
– Her şeye rağmen irşâdını kesmediğin halde teşekkür etmediğimiz için,
– Sözlerini, fikirlerini içki masalarına meze yaptığımız için,
– Üçkâğıtçı, dalkavuk ve her devrin adamlarını sana benzettiğimiz için,
– Yaptığımız hatalı işlere de seni örnek gösterdiğimiz için özür diliyoruz.
– Ağlanacak halimize güldüğümüz için,
– Hâlâ göl kıyılarında yoğurt mayalamakla oyalandığımız için,
– Kimsesiz çocuklara bile parasız düdük çaldırmadığımız için,
– Paneller, sempozyumlar, konferanslarla seni hatırlamadığımız için,
– Fikirlerini tüm insanlığın hizmetine sunamadığımız için özür diliyoruz.
Özür diliyoruz, kazanların doğurmasını beklediğimiz için.
Özür diliyoruz, hâla dünyanın merkezini (gösterdiğin halde) bulamadığımız için.
Özür diliyoruz, eşeklerle aynı yöne gittiğimiz için.
Kavgayı bitirmek adına değil yorganı; maddi- manevi tüm değerlerimizden vazgeçtiğimiz için özür diliyoruz.
Hoca’mız!
Derslerine devam edip dinleyerek, (kadı olan) eşeğin kadar ilim-irfan sahibi olamadığımız için senden çok çok özür diliyoruz…
